Historia Królestwa Anglii obejmuje okres od inwazji Normanów w roku 1066 i podboju południowo-wschodniej części wyspy Wielka Brytania, aż do utworzenia, na podstawie Aktu Unii z roku 1707, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii. W tym okresie władza w królestwie wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk, ale głównymi dynastiami rządzącymi były dynastie Plantagenetów, Tudorów i Stuartów.
Prehistoria i starożytność[edytuj | edytuj kod]
Historię Anglii zapoczątkowało przybycie na Wyspy pierwszych ludzi wiele tysięcy lat temu. To, co dziś jest Anglią, częścią Zjednoczonego Królestwa, zostało zasiedlone przez Neandertalczykówokoło 230 000 lat p.n.e., zaś pierwsi ludzie z gatunku Homo sapiens pojawili się 29 000 lat temu. Pierwsze znane osady ludzkie powstały jednak później, około 11 tysięcy lat temu, wraz z końcem ostatniego zlodowacenia. Na tych terenach znajduje się wiele pozostałości z okresu mezolitu, neolitu i epoki brązu, jak Stonehenge, Avebury czy Newgrange. W epoce żelaza Anglia, jak cała reszta Brytanii na południe od Firth of Forth, była zamieszkana przez ludy celtyckie zwane Brytami, ale również mieszkały tu plemiona Belgów (jak np. Atrebatów, Catuvellaunich, czy Trinowantów). W roku 43 n.e. cesarz rzymski Klaudiusz zajął Kamulodunum utworzył prowincję Brytania, kończąc tym samym pierwszy etap podboju Wysp Brytyjskich[1]; Rzymianie panowali w Anglii aż do początków V wieku.
Po wycofaniu się w 407 roku rzymskich legionów, na Wyspy Brytyjskie przybyły około 450 roku ludy germańskie: Anglowie, Sasi i Jutowie[2], którzy dość szybko zorganizowali w Brytanii kilkanaście pogańskich królestw patrymonialnych. Z biegiem czasu pozostało ich siedem: Kent, zamieszkany przez Jutów, Wessex, Sussex i Essex zamieszkane przez Sasów oraz Wschodnia Anglia, Mercja i Nortumbria zamieszkane przez Anglów (heptarchia anglosaska). Te królestwa rywalizowały między sobą o hegemonię, a władca, któremu udało się uzyskać przewagę, nosił tytułbretwalda. Dotychczasowi mieszkańcy wyspy czyli ludność celtycka z plemienia Brytów, zostali niemal doszczętnie wytępieni, poza północno-zachodnią częścią Anglii i Kornwalią. Celtowie przetrwali także w niepodbitej przez plemiona germańskie Walii oraz w Szkocji. W międzyczasie miała miejsce chrystianizacja
